“Accepteren en doorgaan!”

Al een tijdje heb ik last van maagklachten. Tot is op de dag van vandaag nog steeds aanwezig.

Dit is begonnen met een hoeveelheid braken. Daardoor is mijn keel kuren gaan vertonen. Vanaf die tijd heb ik last van een deegbal gevoel, dat deze niet zakt, en blijft zitten in mijn maag. Hiervoor ben ik door mijn huisarts doorverwezen naar een maag-lever-darm arts in het UMC Utrecht. Ik had ook nog last van maagzuur. En opboeren. Ik heb hiervoor maagtabletten gekregen. Dit maakte geen verschil. Het maagzuur ging vanzelf weer weg. Daarna heb ik een gastroscopie gehad. Hier waren geen afwijkingen op te zien. Hiervoor ben ik onlangs in het revalidatiecentrum geweest en heb ik gesproken met mijn revalidatiearts. Zij denkt dat mijn borstbeen spier en spier die slikken en kauwen regelt verstijfd is. En hierdoor waarschijnlijk dat balgevoel plaatsvindt. De revalidatiearts kwam met het idee om logopedie te starten.


“Revalidatieproces.”
Het was zo ver het eerste gesprek met de logopedist vroeger als kind heb ik jarenlang logopedie gehad, dit kan ik op sommige vlakken mij nog herinneren. Op reis er naartoe met de taxi bracht voor mij passende zenuwen met zich mee. De volgende gedachtes gingen door mijn hoofd: “weer een heel traject waar ik energie in moet gaan steken.” Zou zij mij begrijpen?” Zou zij een oplossing weten voor dit probleem?”

Het begon voor mij met een korte inleiding. Algauw kreeg ik de opmerking oh wat ontzettend vervelend. Je kunt denken: “Dit is wellicht een standaardopmerking.” Maar ik merkte aan haar houding dat ze het oprecht meende. Het gesprek liep niet stroef, ze luisterde aandachtig, was begripvol en meedenkend dit was zo fijn, ik voelde me eindelijk gehoord. Vooral als je al zolang last hebt van een probleem en van het kastje naar de muur wordt gestuurd. Tijdens het gesprek en mijn eet ritueel te observeren werden er meteen dingen duidelijk. Ik heb last van reflux dit is het terugstromen van maaginhoud in de slokdarm. Dit komt doordat de sluitspier tussen de slokdarm en de maag. Dit komt vaak voor bij baby’s en kinderen met Cerebrale Parese (CP) in mijn kindertijd heb ik hier geen last van gehad.

Bij mij is het nu zo dat mijn sluitspier en slokdarm erg verkrampt zijn. Dit komt omdat mijn spierspanning toeneemt en dit kan gebeuren als je ouder wordt. Hiervoor heb ik verschillende ademhalingsoefeningen gekregen zodat ik kan zorgen dat de spieren wat meer ontspannen en ik meer ruimte krijg. Dit helpt goed, Ook speelt voeding een grote rol, en heb ik hierin tips gekregen. Geen taaien en pittige dingen te eten. Ik merk sinds dat ik hier oplettend in ben, dat dit helpt en ik hier mee kan leven. De klachten zijn helaas blijvend. Maar ik merk al een groot verschil sinds mijn oefeningen. Dit vind ik natuurlijk heel fijn. Toch blijft het lastig om steeds maar weer aan te passen als er weer zo'n extra "beperking" insluipt/bijkomt. Maar het is niet anders. Ik weet in ieder geval wat ik eraan kan doen om het dragelijker te maken.

Tot het volgend blog!