"Nederland moet toegankelijker!"

Het kan bijna niemand ontgaan zijn Nederland moet rolstoelvriendelijker en toegankelijker. De media heeft het er de laatste tijd veel over, we zijn er qua toegankelijkheid nog lang niet in ons land. Dit weet ik vanuit mijn eigen ervaring. Tien jaar nadat in New York de verenigde naties een verdrag op papier zetten om de integratie van mensen met een beperking feit te maken, heeft Nederland dat nog steeds niet bekrachtigt net zoals drie andere landen. Eigenlijk is het schande dat Nederland dit nog niet gedaan heeft. Het verdrag is tien jaar geleden gesloten, Er was en is de afgelopen tijd een hoop discussie in de Tweede Kamer wat betreft het verdrag van de verenigde naties de rechten voor mensen met een handicap.

 Het verdrag zegt met name dat mensen met een beperking in de samenleving net zo goed mee moeten kunnen doen als mensen zonder beperking dat lijkt me een mooi besluit, maar toch is dit in de praktijk toch niet het geval, want ik loop regelmatig tegen drempels aan letterlijk en figuurlijk, toch probeer ik er altijd een positieve en creatieve draai aan te geven, maar het gaat nooit soepel, het is dan een struikblok, waardoor dat niet mogelijk is. Met name heb ik het dan over de toegankelijkheid. Het verdrag zegt doe er iets aan, en ik ben zeker van mening dat moet gebeuren. Een mens met een beperking is ook een consument, dus wil ook de mogelijkheid hebben om overal naar binnen te kunnen net zoals ieder ander. Een op ritje is niet zo moeilijk om te metselen, en als er een nieuw pand opgeleverd wordt  is het niet zoveel werk om naast een trap ook een op ritje te maken, misschien ben je er een halve dag mee bezig. Een op ritje of plakje voor de deur lijkt mij ook niet zo moeilijk, maar laat het plankje dan ook gewoon liggen zodat er ook niemand voor nodig is om het plankje neer te leggen. Er wordt na mijn mening zo moeilijk over gedacht terwijl het heel makkelijk op te lossen is. Met deze beginnende stappen kun je in mijn ogen al een goed verschil maken. Ook vind ik dat gewoon mee genomen moet worden als er een nieuw pand wordt opgeleverd, dit is natuurlijk makkelijker, als dat er een bestaand pand later pas wordt aangepast, dit kost dan ook veel geld, en daar gaat dan ook een hoop werk inzitten.

Tevens ben ik het ook wel eens met invalidentoiletten, dit is ook niet handig een deur die niet op de juiste manier opengaat, en is er beperkte ruimte. Vaak wordt deze ruimte ook als opslag hok gebruikt of is een toilet beneden en kan je er niet komen omdat er een trap aanwezig is. Voor mij maakt het niet zoveel uit qua toiletten, omdat ik niet zelfstandig op een toilet kan komen en ik dan gebruik moet maken van een actieve sta-lift en die kan ik niet altijd meenemen, dus hierdoor kan ik ook niet altijd naar het toilet. Ook heeft men het over de participatiewetgeving. Ik ben er wel mee eens de gene die kan werken op wat voor manier dan ook, moet zich daar gewoon voor inzetten en indien nodig met wat aanpassingen. Maar dan moeten ze eerst eens zorgen dat je er kan komen, voordat deze stap ook in gang gezet kan worden. Natuurlijk gaat hier nog een tijd overheen, maar werk er alsjeblieft aan en het is zo belangrijk en eigenlijk noodzakelijk. Ook  gaat het niet alleen over toegankelijkheid maar ook over praktische zaken, ook de wetgeving voor de assistentiehonden gaat er komen. Ook een mens met een beperking wil zich niet achtergesteld hoeven te worden. Het gaat eigenlijk over de hele toegankelijkheid tot het leven....

Afgelopen 19 januari jl zou er een besluit genomen worden, deze is uitgesteld. De uitspraak was hierdoor pas op vandaag 21 januari is het een historische dag voor mensen met een beperking. Want de verplichting om openbare gebouwen en ruimtes toegankelijk te maken gaat per 1 januari 2017 in, dit is een feit. Eindelijk wordt het normaal om een handicap te hebben je kunt gaan en staan waar je wil. Dit is natuurlijk fantastisch nieuws, het is nog ver weg in mijn ogen, want natuurlijk gaat het pas in 2017 gebeuren. Nu nog door de Eerste Kamer. Maar het begin is er!!!