"Rijfase (2)"

In mijn vorige blog die in het teken stond  over mijn rijles vertelde ik dat de rest van de ontwikkelingen nog ingang gezet moesten worden wat betreft "mijn eigen verklaring." Dit moet helaas omdat ik met lichamelijke beperkingen te maken heb is de "eigen verklaring." verplicht bij het CBR. Na een periode inspanning afgewacht te hebben wat er in de brief stond vermeld. Kwam ik er een paar weken geleden achter dat het CBR mij de kans geeft om een rijtest te gaan doen. Dit is natuurlijk een hele mooie stap ondanks mijn fysieke "dossier." 

Ik ga niet meteen rijexamen doen eerst een aantal rijlessen nemen... nou....... Gisteren 28 juni 2016 was het dan weer eindelijk zover. Ik mocht weer plaatsnemen achter het stuur want mijn volgende rijles was aangebroken. Dit keer geen regenachtige middag, dit keer scheen de zon, het was prachtig weer. De punten die ik bij mijn vorige les heb gehoord had ik goed in mijn oren geknoopt? "Nu kun je denken: Huh, je hebt nu toch pas weer gereden en niet eerder?" Ik doel op mijn houding. Mijn rechterarm waar ik vrijwel alles mee doe dus ook mee stuur heeft nog wel eens te nijging om omhoog te gaan en van mijn armlegger af te glijden. Dit moet tijdens het rijden niet gebeuren. Ik moet leren om mijn arm rustig op de plek te laten liggen. Ik heb in de tijd dat ik toch af moest wachten op de brief van het CBR hier erg mee geoefend. Door bij het rijden in mijn elektrische rolstoel mijn arm op de plek te houden. Dit heeft gisteren ook zijn vruchten afgeworpen, want mijn hand bleef gewoon tijdens de rit op zijn plaats. Het sturen ging beter, en het inzicht ging beter door goed te bekijken of er verkeer aankwam van de linker en rechter kant.

Veraf kijken blijft helaas toch nog een moeilijk punt vanwege omdat je dat in de rolstoel niet hoef te doen, dan kijk je per moment. Dit is iets wat ik mij aan moet leren, maar vanwege mijn verwerking vertraagdheid op sommige punten en momenten moeten we even kijken of dit beter gaat worden als ik meer lessen ga volgen, en het vaker doe. Het zijn helaas toch sommige seintjes die door mijn hersenbeschadiging niet altijd even goed doorkomen. En de spierspanning die op momenten toeneemt. Natuurlijk neem ik deze punten ook weer mee. Aan mijn wil en zelfbewustzijn ligt het tenminste niet. En ik weet dat het niet makkelijk zou zijn. Maar daarom is het juist een uitdaging! 

Over een periode heb ik weer een rijles, aan de hand daarvan gaan we kijken wat er verder nog nodig is, zodra ik voor mijn gevoel de stap verder kan zetten om een rijtest te plannen met het CBR. De periode daarna geeft hen waarschijnlijk uitsluitsel.... 1 spannende tijd.. Maar ik ga er voor.. beter dan je best kun je niet doen, en "Nooit geschoten is niet altijd mis!"

Een positief en dus dubbel gevoel, maar we zijn er natuurlijk nog niet, het proces wordt dus vervolgd!

Tot het volgend blog! 

Rijfase (1) nog niet gelezen? Ga dan naar: Rijfase (1)