“Grensverleggende activiteiten!”
Wie wil dit nou niet grenzen verlegen in het leven, als je leeft met een beperking is dit niet zo eenvoudig als het lijkt, ondanks dit heb ik gezocht en gevonden.
Degene die mij al langer volgt weet dat ik iemand ben die houdt van actie en uitdaging, dit heb ik een aantal jaren geleden kunnen ervaren toen ik met school Mytylschool Utrecht ging zeilen bij Sailwise op het eiland Robinson Crusoe, na mijn schooltijd besloot ik om individueel een reis te boeken bij deze organisatie. Vanaf die tijd doe ik dit ieder jaar met veel plezier, tijdens het zeilen daar ontmoete ik Hinke die was daar als vrijwilliger mee, ze vertelde dat ze bezig was met een stichting op te richten voor mensen met een lichamelijke beperking met als doel grensverleggende activiteiten te organiseren, waarop ik tegen haar zei: Mocht er een activiteit volledig aansluiten bij mijn wensen, dan zie ik het zitten om mee te gaan.
Zogezegd zo gedaan, ik heb mij aangemeld voor een weekendje naar Ameland. Van 10 mei tot 13 mei was het dan zo ver, lichte spanning in mijn onderbuik, maar bovenal heel veel zin in een leuk weekendje er lekker even tussenuit te zijn. Over mijn ADL-afhankelijkheid hoefde ik mij ook geen zorgen te maken, de vrijwilligers die er zijn, kunnen je overal mee helpen, Het is wel belangrijk dat je duidelijke instructies kunt geven. Hoe je iets wil in de zorg als je die nodig hebt. Dit is wel aan mij besteed. Ik ben het gewend, ik heb dit van jongs af aan moeten leren. De vrijwilligers zijn overal voorin en helpen je met al het plezier. In eerste instantie weet je nooit wat je bij een nieuwe stichting/organisatie kunt verwachten. ik ben dan altijd even afwachtend. Met mijn elektrische rolstoel op het strand, of door het bos, op weg naar de vuurtoren, het kan allemaal. De wind door je haren, de snelheid tijdens het Blokarten, en Powerkiten, wat was dit een kick. Ik had nooit gedacht dat ik zelfstandig kon deelnemen aan deze activiteiten vanwege mijn spierspanning en coördinatieproblemen, en slechte rompbalans, Er is veel mogelijk, niets is te gek. Hoezo Kan Niet?! Is dit nou geen vrijheid?
Zogezegd zo gedaan, ik heb mij aangemeld voor een weekendje naar Ameland. Van 10 mei tot 13 mei was het dan zo ver, lichte spanning in mijn onderbuik, maar bovenal heel veel zin in een leuk weekendje er lekker even tussenuit te zijn. Over mijn ADL-afhankelijkheid hoefde ik mij ook geen zorgen te maken, de vrijwilligers die er zijn, kunnen je overal mee helpen, Het is wel belangrijk dat je duidelijke instructies kunt geven. Hoe je iets wil in de zorg als je die nodig hebt. Dit is wel aan mij besteed. Ik ben het gewend, ik heb dit van jongs af aan moeten leren. De vrijwilligers zijn overal voorin en helpen je met al het plezier. In eerste instantie weet je nooit wat je bij een nieuwe stichting/organisatie kunt verwachten. ik ben dan altijd even afwachtend. Met mijn elektrische rolstoel op het strand, of door het bos, op weg naar de vuurtoren, het kan allemaal. De wind door je haren, de snelheid tijdens het Blokarten, en Powerkiten, wat was dit een kick. Ik had nooit gedacht dat ik zelfstandig kon deelnemen aan deze activiteiten vanwege mijn spierspanning en coördinatieproblemen, en slechte rompbalans, Er is veel mogelijk, niets is te gek. Hoezo Kan Niet?! Is dit nou geen vrijheid?
De visie van stichting De Hinkelaar is:
Iedereen moet kunnen deelnemen aan actieve en grensverleggende activiteiten, waar dan ook! Meer informatie? hinkelaar.nl
Dit blog is ook gepubliceerd bij BOSK!
Tot het volgend blog!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten